Pisma iz Tunisa: Susa i Port El Kantaoui, upoznajte lepote afričkog Mediterana…

Dragi moji pustolovi i ljubitelji neobičnih putovanja, dobrodošli u novu seriju putopisa na Mr.M blogu. Jul mesec će biti posvećen jednoj neobičnoj državi na afričkom kontinentu – Tunisu, zemlji koja je poznata po maslinama. Na samom početku ovog drugog posta iz serije putopisa želeo bih da se zahvalim Ministarstvu turizma Republike Tunis – Discover Tunisia na srdačnom pozivu i gostoprimstvu. Uz njihovu pomoć su nastali putopisi i modne priče koje ćete imati priliku čitati ovog jula i iskreno se nadam da ćete uživati.

Ako želite ste kojim slučajem propustili da pročitate prethodni putopis iz Tunisa ili želite da se podsetite nekih zanimljivosti, iskoristite priliku da posetite naredni link:

• Pisma iz Tunisa: Veličanstveni amfiteatar u El Džemu…
• Aurélien: Prefinjena moda na obali Sredozemnog mora… (modna priča)

Republika Tunis je najsevernija zemlja u Africi. To je deo regiona Magreba u severnoj Africi, graniči se sa Alžirom na zapadu i jugozapadu, Libijom na jugoistoku i Sredozemnim morem na severu i istoku. U njemu se nalaze arheološka nalazišta Kartagine koja datiraju iz 9. veka pre nove ere, kao i Velika džamija u Kairuanu.

Tunis je poznat po svojoj drevnoj arhitekturi, tržnicama i plavim obalama, prostire se na približno 164.000 km2 i ima oko 12 miliona stanovnika. Sadrži istočni kraj planine Atlas i severni deo pustinje Sahare, a veliki deo preostale teritorije Tunisa je obradivo zemljište. Sa skoro 1.300 km obale uključuje afrički spoj zapadnih i istočnih delova Sredozemnog basena. Tunis je dom najsevernije tačke Afrike – rta Anđela, a njegov glavni i najveći grad je Tunis, koji se nalazi na njegovoj severoistočnoj obali, i po kome zemlja dobija svoje ime.

Drugi blog post iz serije putopisa o Tunisu biće posvećen gradu Susa i Port el Kantaoui koje predstavljaju prave lepote afričkog Mediterana. Sus je lučki grad u istočnom Tunisu, koji se nalazi 143 kilometra južno od Tunisa , otvoren prema Hamametskom zalivu u Sredozemnom moru. Glavni grad tuniskog Sahela – ponekad ga nazivaju i “biser Sahela” i glavni grad istoimenog guvernera, to je treća opština u zemlji posle Tunisa i Sfaksa i četvrta aglomeracija, Nabul je treća. Medina u Susu je na listi UNESCO-ve Svetske baštine od 1988. godine.

Slična imena gradova se mogu naći u Libiji i južnom Maroku, kao što je region Susa. Souss na marokanskom je sinonim za rief, koji označava nomade ili uopšteno stanovnike sela. Međutim, termin Sous se ovde pripisuje gradu, koji je u to vreme bio simbol moći i sedentarnosti.

Opština Susa je glavni grad provincije koja se prostire na 2.669 kilometara kvadratnih. Podeljen je na četiri opštinska okruga: Susa Sever, Susa Jug, Sousse Medina i Sousse Riadh. Prva dva su osnovana 11. februara 1976. godine, a poslednja dva 19. februara 1982. godine. Njene glavne izborne jedinice i delegacije su četiri po broju: Sousse Sidi Abdelhamid, Sousse Medina, Sousse Javhara i Sousse Riadh.

Malo ću vam ispričati nešto o istorijatu ovog neobičnog grada. Ako su se narodi mora (narod iz egipatske drevne istorije) nesumnjivo ranije naselili su se u regionu Susa, Feničanima se pripisuje prvo poznato ime grada. U jedanaestom veku pre nove ere, pojavljuje se toponim Hadrim koji označava, prema M’hamed Hassine Fantaru, ograđeni prostor ili stambeni prostor. Međutim, arheološki ostaci lokaliteta jedva da potiču iz 6. veka pre nove ere, period kada Hadrim prelazi pod vlast Kartagine i sa njom živi punski rat, zadržavajući feničanski identitet o čemu svedoče lokalni pogrebni običaji. Nakon što je izgubio bitku kod Zame, Hanibal Barka, koji je imao imanja u okolini Hadrima, naterao je svoje vojnike da obavljaju civilne poslove i pokrenuo je sadnju mnogih maslina u toj oblasti.

Hadrim se postepeno oslobađao kartaginjanskog uticaja uspostavljanjem direktnih ekonomskih i diplomatskih odnosa sa Rimom na čiju je stranu stala tokom Trećeg punskog rata. Nakon razaranja Kartagine, Hadrumetini su postali, po Apijanovom izrazu „prijatelji rimskog naroda“, a grad, preimenovan u Hadrumetum (Hadrumetum), postao je privilegovan i slobodan rimski grad, obogaćen ukrasima rimskog naroda. vreme vidljivo i danas.

Kasnije 46. godine p.n.e. ona gubi deo svojih privilegija i dobija veliku kaznu kada izabere tabor Pompejaca protiv pobedonosnog Julija Cezara. Krajem 1. veka Hadrumetum je bio prvi afrički grad koji je dobio status počasne kolonije koji je dodelio car Trajan. U znak priznanja, podižu se spomenici koji veličaju velikodušnog cara: trijumfalni luk, pozorište, amfiteatar, terme, itd. Procvat grada dostigao je vrhunac u 3. veku za vreme vladavine dinastije Severan.

Trgovina maslinovim uljem doživela je veliki procvat nakon što je osnivač dinastije uspostavio besplatnu i dnevnu distribuciju ulja u Rimu. Grad čak kuje sopstvenu valutu. Kada 238. godine grad podržava “uzurpatora” Kapelijana, mora da bude podvrgnut represiji novog cara Gordijana II. Javni spomenici i vile se ruše, a nekada aktivna luka gubi na značaju. Grad je povratio relativni prosperitet kada je 297. godine car Dioklecijan postavio Hadrumetum za glavni grad nove provincije Vizacene koja se prostirala preko centra zemlje.

Kada su Vandali 439. godine proterali Rimljane i uništili gradske zidine, Hadrumetum je preuzeo ime Hunerikopolis, preuzeto od imena Hunerika (sina poglavice vandala Genserika). Vegetira vek pre nego što su ga uništili pljačkaši sa juga zemlje i neposredno pre dolaska vizantijskih trupa. Luku, potpuno zamućenu, rehabilitovao je vizantijski car Justinijan, čije ime je grad uzeo 535. godine (Justinijanopolis) i postao prestonica jedne od sedam provincija Afričke eparhije. Vizantijski period traje oko 135 godina.

Početak arapsko-muslimanskog perioda može se reći da počinje od 670. godine, kada je Okba Ibn Nafi al-Fihri opseo grad koji je dobio ime Susa. To je pre svega aglomeracija koja je 787. godine dobila ribat i naseljena uglavnom asketama zaduženim za odbranu obala. Novi razvoj Susa dolazi od drugog aglabidskog princa Ziadeta-Alaha I, koji je gradu obezbedio brodogradilište iz kojeg su brodovi krenuli u osvajanje Sardinije, Malte, Sicilije i Rima. U 9. veku grad se otvara i prihvata muslimane, hrišćane i Jevreje. Tada postaje drugi grad Ifrikiia i prvi u Sahelu. Tokom Fatimidskog perioda, prosperitet Susa je samo umereno patio od osnivanja Mahdije. Grad, koji svoje tkanine izvozi na istok i zapad, takođe je prosperitetni grad koji se bavi uzgojem maslina.

Do 1159. godine, Sus je bio napadnut, a zatim okupiran od strane Normana sa Sicilije koji su ga osvojili 1148. godine. Ali njegov pad, od dvanaestog veka, uglavnom je posledica promocije Tunisa kao glavnog grada pod vladavinom Hafsida, osiromašenja zaleđa čije je pomorstvo predstavljalo pomorski izlaz i u trinaestom veku, konkurencije tekstila koji se izvozi iz Evrope, perioda tokom kojeg su se Đenovljani naselili u Susu. Grad je podvrgnut kratkoj španskoj okupaciji između 1537. i 1574. godine. Tokom osmanskog doba (1574-1881. godine), grad je ponovo dobio svoj značaj. Sus je tada, u 17. veku, druga trgovačka luka u zemlji.

Pored vezilja i tkalja, tu su i zanatlije grnčari koji svoju proizvodnju izvoze širom Sredozemnog basena. Krajem 18. veka grad je stradao od francuskog (1770. godine) i venecijanskog (1784 i 1786. godine) bombardovanja. Grad je potonuo u opadanje nakon 1864. godine kada je stao na stranu Sadok Bega u pobuni protiv poreza. Prošao je, kao i ceo Tunis, pod francuskim protektoratom od 1881. godine. Stvaranjem nove luke 1884. godine je ipak ponovo vraćena uloga pomorskog prodajnog mesta za proizvode iz stepe.

Opština Susa je osnovana 16. jula 1884. godine Od ovog datuma s kraja 19. veka, Sus je video dolazak i naseljavanje mnogih Evropljana, posebno francuskog i italijanskog porekla, koji su morali da napuste zemlju nakon njenog sticanja nezavisnosti.

Istočni deo medine upotpunjuje proširena luka iz 1899. godine. Dalje na sever proteže se novi grad izgrađen pod francuskim protektoratom i karakteriše ga široke ravne ulice i šetalište sa pogledom na more gde su hoteli poređani prema Port El-Kantaui. Medina u Susu, kao i ona u Tunisu, klasifikovana je kao UNESCO svetska baština 1988. godine. Jedan od elemenata koji ga izdvaja je lokacija glavne džamije koja nije u centru grada. Kao i ribat, bio je odgovoran za zaštitu veštačkog bazena arsenala, što objašnjava njegov vojni izgled.

Ribat je prvobitno bila mala tvrđava izgrađena u ranim danima muslimanskog osvajanja Magreba da bi zaštitila granice grada. Termin se takođe odnosi na mesta koja su dom sufija. Vremenom postaju lože za putnike, ali i utočišta mistika. U tom smislu, ribati su možda izvor prvih tokova sufizma. U tom smislu, možemo asimilirati ova mesta sa zaouias. Marabut, izraz koji se neselektivno koristi u Severnoj Africi za označavanje svetaca, plemenskih poglavara i narodnih iscelitelja, je stoga neko ko živi u ribatu.

Ribat je nastao za vreme vladavine dinastije Aglabida, ali je, nakon izgradnje gradskih zidina 859. godine, postepeno izgubio svoju vojnu funkciju. Dok je na spratu mala džamija, podrum je preuređen u razne prostorije i magaze dok su ostali tragovi prese za masline. Impozantan ulaz, okružen sa dva stuba u korintskom stilu, projektovan je kao dvostruka vrata, koja su služila za blokiranje pristupa tvrđavi. Što se tiče Kasbe, ona se nalazi u najvišem delu medine i datira iz 844. godine. Godine 853., svetionik visok 30 metara dobio je ime po evnuhu aglabidskog suverena Ziadet-Alaha I (Khalaf El Fata). U njegovim zidovima je od 1951. godine smešten Arheološki muzej u Susu.

Pijaca u Susi je neverovatna, splet uličica u kojima možete pronaći od zanimljivih suvenira do nakita od poludragog i dragog kamenja, kao i nakita izrađenog od plemenitih metala. Naravno, pijaca u Susu ima bogatu ponudu odeće i obuće koje lako možete uklopiti u svoj stil i uneti duh mode severne Afrike u vaš garderober.

Za ljubitelje rukotvorina, grnčarije i predmeta za kuću, ovde možete pronaći dosta zanimljivih komada sa kojima možete ulepšati i oplemeniti vaš životni prostor. Što se tiče cena, kao i na svakoj pijaci i bazaru postoji mogućnost cenkanja, tako da možete pokazati i uvežbati svoje pregovaračke sposobnosti.

Port El-Kantaui je marina koja se nalazi severozapadno od grada Susa, koji je postao jedno od najvažnijih primorskih letovališta Tunisa. Projekat stvaranja integrisanog turističkog naselja na 307 hektara proizilazi iz ideje tuniskog predsednika Habiba Burgibe, koji želi da razvije turizam u regionu Sahela.

Proučavala ga je 1971. godine tuniska turistička finansijska kompanija u oblasti Sidi El-Kantaui koja se nalazi na teritoriji opštine Hamam Sus, severno od Susa. Na Societe d’etudes et de developpement de Sousse-Nord je da prouči ekonomske i finansijske mogućnosti projekta i da preuzme ulogu generalnog promotera. Kada su radovi počeli pod rukovodstvom Olivijea-Klementa Kakouba, luka je iskopana i male stambene zgrade (Maisons de la Mer) izgrađene su oko njenog perimetra. Hotelski kompleks je konstrukcija koja označava ulaz u luku. Luka je otvorena 1979. godine i Societe hoteliere et tourisme du Port El-Kantaoui je Societe d’etudes et de developpement de Sousse-Nord delegirao zadatak razvoja i upravljanja odmaralištem.

Golf teren sa 18 rupa postavljen je 1980. godine na 130 hektara na padini brda, a krajem 1990-ih, zemljište koje je zauzimalo parkiralište na ulazu u luku omogućilo je proširenje kompleksa izgradnjom. novog okruga (Houses of the Gardens) i stalnog sajmišta (Hanibal Park) koji omogućava diverzifikaciju ponuđenih aktivnosti u slobodno vreme. Hoteli tri do pet zvezdica se grade oko kompleksa i duž obale prema Chott Meriemu na severu i Hammam Sousse na jugu.

Luka je pravo selo, uglavnom pešačko, izgrađeno po arhitekturi koja podseća na selo Sidi Bou Said u svom arapsko-mavarskom stilu, belini njenih zidova, arkada, svodova i uličica ukrašenih cvećem. Odmaralište ima mnogo prodavnica, uključujući restorane, kafiće i prodavnice za strane turiste koji posećuju ovo mesto zbog njegovih sedam kilometara plaže. Pored toga, tokom letnjeg perioda, u luci se održavaju mnogi događaji, uključujući Međunarodni letnji internet festival, regate, muzičke bine i brojne druge sadržaje.

Ova bogatstva takođe privlače mnoge Sahelijane koji dolaze da se malo opuste tokom vikenda ili praznike . Izgradnja Iasmine Hammamet početkom 2000-ih nije izazvala opadanje posećenosti. Luka može da primi do 340 čamaca na ukupnoj površini od četiri hektara.

Dragi moji pustolovi, došli smo do kraja ovog drugog specijalnog putopisa u seriji putopisa o Tunisu gde smo imali prilike da uživamo u lepoti ove neobične zemlje na severnom delu afričkog kontinenta. Današnji putopis ne bi bio moguć bez nesebične pomoći ministarstva turizma Republike Tunis – Discover Tunisia u saradnji sa lokalnim partnerima koji su omogućili da osetim duh i lepotu tuniške kulture i tradicije. Naravno kao i uvek potrudio sam se da vam prenesem svoje utiske o ovom neobičnom iskustvu iz Tunisa.

Čovek je bogat u duši ako je uspeo da istraži svet i meni je drago da uvek uspem da pronađem partnere mojih projekata koji mi pomažu da otkrijem nove i neobične destinacije na jedan sasvim drugačiji način.

Čast mi je da imam priliku da sarađujem sa kompanijama koje čine sam vrh u industriji turizma i želeo bih još jednom da se zahvalim Ministarstvu turizma Republike Tunis na ovoj neverovatnoj avanturi i što su mi omogućili da na jedan sasvim drugačiji način osetim lepote ove neobične tuniške kulture.

Kako se vama dopala ova moja priča o Tunisu i predstavljanje Susa i Port El Kantaoui, koji krase srce ove neobične zemlje na afričkom kontinentu? Da li ste imali priliku do sada da posetite Tunis?

Ako imate neko pitanje, komentar, sugestiju ili poruku za mene možete mi napisati dole u komentarima. Naravno, kao i uvek možete me kontaktirati putem maila ili društvenih mreža, sve adrese možete pronaći na stranici KONTAKT. Vidimo se na istom mestu za par dana, sa nekom novom pričom!

U narednim pričama iz Tunisa otkrićemo neke druge zanimljive znamenitosti koje biste trebali posetiti ako vas put navede u ovu daleku neobičnu zemlju!

Blogerski pozdrav iz Susa,

Mr.M

Ovaj post je sponzorisan od strane Ministarstva turizma Republike Tunis – Discover Tunisia, kao i drugih lokalnih partnera. Ovaj post predstavlja moju ličnu i iskrenu recenziju doživljaja destinacije.