Posts tagged Mr.M by Marko Tadic

Dragi moji pustolovi i svi ljubitelji neobičnih putovanja, dobrodošli u putopis iz serije postova iz Londona na Mr.M blogu. Mart mesec će biti posvećen neobičnoj zemlji u srcu Zapadne Evrope i najveća je konstitutivna država Ujedinjenog Kraljevstva, zemlji koja je poznata po kraljevskoj porodici, tradicionalnom engleskom doručku, čuveni engleski akcenat, čaju, kiši, kiši i još više kiše. Na samom početku današnjeg putopisa o prestonici Engleske – London, preporučio bih vam da uzmete svoj omiljen napitak, grickalice ili svoj omiljeni slatkiš, opustite se i uživate u današnjem putopisu o britanskoj metropoli gde se sanjaju samo veliki snovi.

Verujem da svi ljubitelji putovanja koji godinama prate moj blog znaju za moju neopisivu ljubav prema ovom evropskom gradu, koja se prosto ne može opisati rečima, ali sam se potrudio da kroz brojne putopise na Mr.M blogu prenesem bar delić atmosfere koja svakodnevno vlada u Londonu. Ovaj grad je poseban, ima milion lica, ali sam siguran da svako ko poseti London se definitivno zaljubi u neko od brojnih lica ove britanske metropole i da pronađe dodatni razlog da zavoli ovaj grad.

London je grad gde je apsolutno sve moguće i svaki san može da postane java, grad koji je tako tradicionalan, verno održava sliku svog nasleđa i tradicije, ali opet tako moderan i napredan. Mnogi su prognozirali da će ovaj grad nakon Bregzita izgubiti na svojoj popularnosti među turistima i da će se značajno smanjiti posećenost, ali to se nije obistinilo, zbog čega mi je izuzetno drago. U ovom postu pokušaću još jednom da vam opišem ovaj grad, ali i dam neke korisne savete za obilazak turističkih atrakcija koje pre nisam spominjao na svom blogu.

London je glavni, a ujedno i najveći grad Engleske i Ujedinjenog Kraljevstva, sa populacijom od skoro 9 miliona stanovnika prema podacima iz poslednjeg popisa iz 2022. godine. Zanimljiv podatak je da je upravo London sa svojim širim metropolitensko područjem je najveće u zapadnoj Evropi, sa populacijom od skoro 15 miliona stanovnika. London se nalazi na reci Temzi u jugoistočnoj Engleskoj, na skoro 80 km plimnog ušća do Severnog mora i ovaj prostor je bio veliko naselje skoro 2.000 godina. Njegovo drevno jezgro i finansijski centar, grad London, osnovali su Rimljani kao Londinium i zadržao je svoje srednjovekovne granice.

Grad Vestminster, zapadno od londonskog grada (Sitija), bio je vekovima domaćin nacionalne vlade i parlamenta. London je rapidno rastao u 19. veku, postavši najveći grad na svetu u to vreme. Od 19. veka, naziv „London“ se odnosio na metropolu oko londonskog Sitija, istorijski podeljenu između okruga Midlseks, Eseks, Sari, Kent i Hertfordšir, koji od 1965. godine u velikoj meri obuhvata administrativnu oblast kojom upravlja Uprava Velikog Londona (GLA), kolokvijalno poznata pod metonimom Gradska Opština grada Londona.

Kao jedan od najvećih svetskih gradova, London vrši snažan uticaj na svetsku umetnost, zabavu, modu, trgovinu, finansije, obrazovanje, zdravstvenu zaštitu, medije, nauku, tehnologiju, turizam, transport i komunikacije. Uprkos egzodusu listinga akcija sa Londonske berze nakon Bregzita, London je i dalje evropska ekonomska sila i jedan od najvećih svetskih finansijskih centara. U njemu se nalazi najveća koncentracija visokoškolskih ustanova u Evropi, od kojih su neke akademske institucije najvišeg ranga na svetu: Imperial College London u prirodnim i primenjenim naukama, London School of Economics u društvenim naukama i sveobuhvatni Univerzitetski koledž u Londonu. To je najposećeniji grad u Evropi i ima najprometniji sistem gradskih aerodroma na svetu. Londonska podzemna železnica je najstariji sistem brzog tranzita na svetu.

Različite kulture Londona obuhvataju preko 300 jezika. Stanovništvo Velikog Londona iz 2023. godine od nešto manje od 10 miliona učinilo ga je trećim gradom po broju stanovnika u Evropi, što čini 14% stanovništva Ujedinjenog Kraljevstva i preko 16% stanovništva Engleske. Izgrađeno područje Velikog Londona je četvrto po broju stanovnika u Evropi, sa oko 9,8 miliona stanovnika od 2011. godine. Metropolitansko područje Londona je treće po broju stanovnika u Evropi, sa oko 14 miliona stanovnika od 2016. godine, što London čini megagradom.

Ono što je zanimljivo za ovaj grad je to da se četiri lokaliteta svetske baštine se nalaze baš u Londonu: Kev Gardens; Londonski toranj, lokalitet koji sadrži Vestminstersku palatu, crkva Svete Margarete i Vestminstersku opatiju, kao i istorijsko naselje u Griniču gde Kraljevska opservatorija definiše početni meridijan (0° geografske dužine) i srednje vreme po Griniču. Ostale znamenitosti uključuju Bakingemsku palatu, London Eye, Piccadilly Circus, Katedralu Svetog Pavla, Tower Bridge i Trafalgar Square. Grad ima najviše muzeja, umetničkih galerija, biblioteka i kulturnih objekata u Velikoj Britaniji, uključujući Britanski muzej, Nacionalnu galeriju, Prirodnjački muzej, Tate Modern, Britansku biblioteku i brojna pozorišta na West End-u. Važni sportski događaji koji se održavaju u Londonu uključuju finale FA kupa, tenisko prvenstvo u Vimbldonu i Londonski maraton. Postao je prvi grad koji je bio domaćin tri letnje olimpijske igre nakon što je bio domaćin Letnjih olimpijskih igara 2012. godine.

Šta biste trebali posetiti od turističkih atrakcija ako vas put navede u London? Na prethodnim slikama imali ste priliku da vidite najprepoznatljiviji simbol Londona – Big Ben. Big Ben je nadimak za Veliko zvono Velikog sata u Vestminsteru i za sam toranj sa satom, koji se nalazi na severnom kraju Vestminsterske palate. Prvobitno poznat jednostavno kao Kula sa satom, preimenovan je u Elizabetin toranj 2012. godine kako bi obeležio dijamantski jubilej Elizabete II. Sat je udarni sat sa pet zvona.

Vestminsterska palata je mesto sastanka parlamenta Ujedinjenog Kraljevstva. Obično se naziva Domom parlamenta po Donjem domu i Domu lordova, dva zakonodavna doma koja zauzimaju zgradu. Palata je jedan od centara političkog života Ujedinjenog Kraljevstva. Reč „Westminster“ je postao metonim za britanski parlament i britansku vladu, a vestminsterski sistem vlasti obeležava ime palate. Palata je od 1970. godine zaštićeni objekat I stepena, a od 1987. deo je UNESCO-ve Svetske baštine.

Horse Guards je istorijska zgrada u Vestminsteru, između Vajthola i Parade konjske garde. Sagrađena je sredinom 18. veka, zamenjujući raniji objekat, kao kasarna i štala za kućnu konjicu. Sadašnje i prethodne zgrade bile su, između ranog 18. veka i 1858. godine, glavni vojni štab Britanske imperije. Konjska garda je prvobitno formirala ulaz u palatu Vajthol i kasnije u palatu Svetog Džejmsa; zbog toga ga i danas svečano brani Kraljeva lajb-garda.

Iako je još uvek u vojnoj upotrebi, u delu zgrade nalazi se Muzej konjice koji je otvoren za javnost. Takođe funkcioniše kao kapija između Vajthola i parka Sent Džejms. To je takođe veoma posećena turistička atrakcija zbog vojnika stražara na konjima i svi turisti se slikaju sa konjima i pokušavaju da pomaze konje, to nije preporučljivo jer veliki broj ljudi unervozi životinje. Moj savet vam je da napravite sliku stražara na konju sa bezbedne daljine bez prilaska konjima i nastavite sa obilaskom grada.

Svakog jutra, konjska Kraljeva spasilačka garda jaše iz kasarne u Hajd parku u Najtsbridžu, preko Hajd park kornera, Konstitucijalnog Brda i tržnog centra, da bi preuzela dužnosti čuvara na ceremoniji u 11:00 časova radnim danima ili 10:00 časova nedeljom. Stražu obično obezbeđuje Domaći konjički puk, koji se sastoji od eskadrona iz svakog puka kućne konjice, spasioci koji nose crvene tunike i bele perjanice za šlemove, i plavi i kraljevski koji nose plave tunike i crvene perjanice. Međutim, neke druge konjičke jedinice iz Britanije i drugih kraljevstava Komonvelta povremeno postavljaju stražu; Kraljevska trupa, Kraljevska konjska artiljerija i Kraljevska kanadska konjička policija su primeri.

Kada je monarh u Londonu, garda se sastoji od jednog oficira i dvanaest drugih činova, uključujući trubača i zastavonošu; poznat kao Duga straža. Kada monarh nije u Londonu, straža se svodi na dva podoficira i deset vojnika; poznat kao kratka straža.

Ceremonija promene kraljeve spasilačke garde održava se na paradi konjske garde pored zgrade konjske garde. Dva stražara na konjima čuvaju ulaz u Konjsku gardu na Vajtholu od 10:00 do 16:00 i smenjuju se svakih sat vremena. U 16:00 časova je parada sa konjima i dva stražara ostaju na dužnosti do 20:00 časova.

Kada završite sa obilaskom ove turističke znamenitosti, toplo vam preporučujem da posetite najposećeniji park u Londonu – Sent Džejms park. Ovaj neobični park ima malo jezero, Sent Džejms Park jezero sa dva ostrva poznatije kao Zapadno ostrvo i Pačje ostrvo, ovo drugo je nazvano po naseljenicima vodenih ptica koje žive u jezeru. Krajem devetnaestog veka Pačje ostrvo se smatralo dovoljno udaljenom lokacijom za Skotland Jard da tamo uspostavi postrojenje za uklanjanje bombi; stalni čuvar ptica je dobio odgovornost da se brine o alatima koji se čuvaju za demontažu uređaja. Sada se u njemu nalaze pumpe i mašine za prečišćavanje vode za jezero i fontane.

Stalna kolonija pelikana bila je karakteristika parka otkako ih je ruski ambasador poklonio Karlu II 1664. godine. Dok je većini ptica podrezana krila, postoji pelikan koji se može videti kako leti, povremeno izvan granica parka. Pored ptica, ovo je dom i brojnim drugim životinja, a najpoznatije su simpatične veverice koje izazivaju pozitivne reakcije kod ljudi. Ovaj park mnogi turisti nepravedno mešaju sa Hajd Parkom, ali to uopšte nisu isti parkovi i tamo nema čuvenih labudova i veverica, već samo staze za šetnju i vožnju bicikla.

Plavi most preko jezera pruža pogled uokviren drvetom na zapad prema Bakingemskoj palati. Gledajući na istok, pogled uključuje fontanu Svire na severu Pačjeg ostrva i pored jezera se nalazi teren za Paradu konjske garde, sa konjskom gardom, Starom ratnom kancelarijom i Vajthol sudom iza. Južno od ostrva Duk je fontana Tifani na steni Pelikana; a pored jezera je Kancelarija za spoljne poslove, Komonvelt i razvoj, sa London Eye, Shell Toverom i Shardom iza. U parku se nalazi dečje igralište sa velikim igralištem u pesku.

U parku postoje brojni znakovi koji poručuju turistima i posetiocima parka da nije dozvoljeno hraniti životinje, ali 99% ljudi ih hrani i životinje su navikle. Ako želite da napravite lepu uspomenu i čuvenu sliku sa vevericama u Sent Džejms parku, ponesite malu kesicu lešnika i naoružajte se strpljenjem i budite brzi, veverice jesu navikle na prisustvo ljudi, ali nisu u potpunosti pripitomljene. Imajte obzira prema životinjama u parku i nemojte ih uznemiravati.

Lagana šetnja kroz ovaj park vas vodi do sledeće veoma važne znamenitosti Londona, a to je čuvena Bakingamska palata. Ova palata je kraljevska rezidencija u Londonu i administrativno sedište monarha Ujedinjenog Kraljevstva. Smeštena u gradu Vestminster, palata je često u centru državnih prilika i kraljevskog gostoprimstva. Ovo mesto je bilo je žarište britanskog naroda u vremenima nacionalnog veselja i žalosti.

Prvobitno poznata kao Bakingemska kuća, zgrada u jezgru današnje palate bila je velika gradska kuća izgrađena za vojvodu od Bakingema i Normanbija 1703. godine na mestu koje je bilo u privatnom vlasništvu najmanje 150 godina. Kupio ju je Džordž III 1761. godine kao privatnu rezidenciju kraljice Šarlote i postao je poznat kao Kraljičina kuća. Tokom 19. veka proširili su ga arhitekte Džon Neš i Edvard Blor, koji su izgradili tri krila oko centralnog dvorišta. Bakingemska palata je postala londonska rezidencija britanskog monarha na ulazak kraljice Viktorije 1837. godine. Danas ova palata je poznata turistička atrakcija Londona.

London je izuzetno veliki grad i za obilazak turističkih atrakcija možete se šetati gradom, ali u tom slučaju nosite udobnu obuću. Ako niste ljubitelj obilaska grada na nogama, tu je raznovrstan sistem prevoza sačinjen od autobusa i metro linija, moja preporuka je autobus – jeftiniji je i na bolji način možete upoznati grad.

Naravno, tu je i čuveni taksi, ali verujte mi da su njihove usluge preskupe. Par puta sam se vozio taksijem po velikom pljusku i ne želite da znate koliko su iznosili računi njihove vožnje.

Ako se umorite od obilaska ovih atrkacija, savetujem vam da koristite prevoz da bi ste posetili čuveni Kensingtonsku palatu koja je naša sledeća stanica. Kensingtonska palata je kraljevska rezidencija koja se nalazi u Kensington Gardensu u Kraljevskoj opštini Kensington i Čelsi u Londonu. Od 17. veka služila je kao rezidencija britanske kraljevske porodice i trenutno je zvanična londonska rezidencija nekoliko kraljevskih porodica, uključujući princa i princezu od Velsa – Vilijama i Kejt Midlton, vojvodu i vojvotkinju od Glostera, vojvodu i vojvotkinju od Kenta, princa i princezu Majkla od Kenta, i princezu Eugenie, njihova dva sina Džeka Brooksa i njenog supruga, dva sina Džeka i Benka. Izraz “Kensingtonska palata” se često koristi kao metonim za kancelarije kraljevske porodice koji tamo borave.

Danas su Državne sobe Kensingtonske palate otvorene za javnost i njima upravljaju Historic Royal Palaces, nezavisna dobrotvorna organizacija koja radi bez javnog finansiranja. Kancelarije i privatni stambeni prostori palate ostaju u nadležnosti Kraljevskog doma. Pored toga, Kensingtonska palata prikazuje brojne slike i druge artefakte iz Kraljevske kolekcije.

Ovde možete pronaći i Statuu Dajane, princeze od Velsa nalazi se u Potopljenom vrtu Kensingtonske palate. Po narudžbini dvojice sinova prinčeva Vilijama i Harija na 20. godišnjicu njene smrti, statuu je dizajnirao i izveo vajar Ijan Rank-Brodli i postavio je u novo redizajniranu baštu Pip Morison pre nego što je otkrivena kao spomenik Dajani 1. jula 2021. godine, što bi trebalo da bude na njen 60.-ti jubilarni rođendan.

Kensingtonski vrtovi, nekada privatni vrtovi Kensingtonske palate, spadaju u kraljevske parkove Londona. Bašte dele grad Vestminster i Kraljevska opština Kensington i Čelsi i nalaze se odmah zapadno od Hajd parka, u zapadnom centralnom Londonu poznatom kao Vest End. Bašte se prostiru na površini od 107 hektara. Otvoreni prostori Kensington Gardensa, Hajd parka, Grin parka i Sent Džejms parka zajedno čine gotovo neprekidna „zelena pluća“ u srcu Londona. Kensingtonski vrtovi su rangirani sa visokim prvim stepenom važnosti u Registru istorijskih parkova i vrtova.

Ako ste odlučili da posetite Kensingtonske vrtove i Kensington palatu subotom, onda da vam pomognem da upotpunite vreme na pravi način! Vodim vas u oblast Londona koja je postala neverovatno poznata zbog jednog istoimenog holivudskog ostvarenja sa glumicom koja pleni svojom pojavom, harizmom i zbog svog osmeha osvojila svet – Džulija Roberts. Vodim vas na Nothing Hill! Ova oblast se nalazi u neposrednoj blizini Kensigtonskih vrtova, tako da smatram da ne biste trebali da preskočite posetu ovoj zanimljivoj četvrti.

Sigurno se pitate zašto sam baš savetovao da dan posete bude baš subota, to je zbog čuvene ulične pijace koja se održava subotom od jutarnjih sati pa do popodnevnih sati, svake subote u mesecu. Tada su ulice živahne i ima dosta posetilaca, zbog toga ćete imati bolju uspomenu na Nothing Hill. Kažem vam ovo iz svog iskustva jer sam nekoliko puta posetio Nothing Hill radnim danima i nije bilo žive duše na ulici, pa nemate taj utisak da je četvrt posećena. Ovaj deo grada je živahan samo subotom i tokom praznika baš zbog uličnog marketa.

Da vas odmah razočaram ovde nećete pronaći čuvenu Nothing Hill knjižaru i nema plavih vrata, ali možete pronaći zanimljive komade odeće, antikviteta i raznih poklona za koje niste ni znali da su vam potrebni u vašem životu.

Glavni dan pijace za antikvitete je subota, jedini dan kada je otvoreno svih pet sekcija: polovna roba, odeća i modni dodaci, potrepštine za domaćinstvo, voće, povrće i druga vrsta hrane, antikviteti. Upamtite subota je idealno vreme za Portobello Road i za čuveni market na Nothing Hill-u koji ne smete propustiti.

Royal Albert Hall je koncertna dvorana na severnoj ivici Južnog Kensingtona. Ima kapacitet od 5.272 sedišta. Od kada je dvoranu otvorila kraljica Viktorija 1871. godine, na njenoj bini su se pojavili vodeći svetski umetnici iz mnogih žanrova performansa. To je mesto održavanja koncerata BBC Proms, koji se tamo održavaju svakog leta od 1941. godine. U njemu se održava više od 390 događaja u glavnoj sali godišnje, uključujući klasične, rok i pop koncerte, balet, operu, filmske projekcije sa živom orkestralnom pratnjom, sportski događaji, ceremonije dodele nagrada, brojni školski i društveni nastupe i banketi. Dodatnih 400 događaja održava se svake godine u prostorima koji nisu za javnost. Tokom svoje 153-godišnje istorije, sala je ugostila ljude iz različitih sfera, uključujući sastanke koje su održavale sufražetkinje, govore Vinstona Čerčila, Šarla de Gola i Alberta Ajnštajna, borbe Lenoksa Luisa, egzibicione borbe Muhameda Alija i koncerte redovnih izvođača na mestu kao što su Erik Klepton i Shirlei Bassei.

Sala je prvobitno trebalo da se zove Centralna sala umetnosti i nauke, ali je ime promenila u Kraljevski Albert Hall umetnosti i nauke od strane kraljice Viktorije nakon polaganja kamena temeljca za salu 1867. godine, u znak sećanja na njenog supruga, princa Alberta, koji je umro šest godina ranije. Ona čini praktični deo spomen obeležja princu, dekorativni deo je Albertov Memorijal direktno na severu u Kensington Gardens, sada odvojen od Hola Kensington Gorom.

Prirodnjački muzej u Londonu je muzej koji izlaže širok spektar primeraka iz različitih segmenata prirodne istorije. To je jedan od tri glavna muzeja na Ekhibition Roadu u Južnom Kensingtonu, a ostali su Muzej nauke i Muzej Viktorije i Alberta. Međutim, glavno pročelje Prirodnjačkog muzeja je na Kromvel putu. U muzeju se nalaze primerci nauke o životu i Zemlji koji obuhvataju oko 80 miliona predmeta u pet glavnih zbirki: botanika, entomologija, mineralogija, paleontologija i zoologija. Muzej je centar istraživanja specijalizovan za taksonomiju, identifikaciju i konzervaciju.

S obzirom na starost institucije, mnoge zbirke imaju veliku istorijsku i naučnu vrednost, kao što su primerci koje je sakupio Čarls Darvin. Muzej je posebno poznat po izložbi skeleta dinosaurusa i kitnjastoj arhitekturi – koja se ponekad naziva i katedralom prirode – što je ilustrovano velikim diplodokusom koji je dominirao nadsvođenom centralnom dvoranom pre nego što je 2017. godine, zamenjen skeletom plavog kita koji visi sa plafona. Biblioteka Prirodnjačkog muzeja sadrži obimnu kolekciju knjiga, časopisa, rukopisa i umetničkih dela povezanih sa radom i istraživanjem naučnih odeljenja; pristup biblioteci je samo po dogovoru. Muzej je prepoznat kao eminentni centar prirodne istorije i istraživanja srodnih oblasti u svetu.

Iako se obično naziva Prirodnjačkim muzejom, bio je zvanično poznat kao Britanski muzej (prirodne istorija) do 1992. godine, uprkos zakonskom odvajanju od samog Britanskog muzeja 1963. Potičući iz zbirki u okviru Britanskog muzeja, znamenita zgrada Alfreda Voterhausa izgrađena je i otvorena do 1881. godine, a kasnije je inkorporirala Geološki muzej. Darvinov centar je noviji dodatak, delimično dizajniran kao moderan objekat za čuvanje vrednih kolekcija.

Kao i drugi nacionalni muzeji u Ujedinjenom Kraljevstvu koji se finansiraju iz javnih fondova, Prirodnjački muzej ne naplaćuje ulaznicu. Muzej je oslobođena dobrotvorna organizacija i neresorno javno telo pod pokroviteljstvom Odeljenja za kulturu, medije i sport. Važno je napomenuti da je Princeza od Velsa pokrovitelj muzeja.

Jedan od najpoznatijih i svakako najistaknutijih eksponata — pod nadimkom „Dippi“ je 32 metara duga replika skeleta Diplodocus carnegii koji je godinama bio izložen u centralnoj dvorani. Glumačku postavu je poklonio škotsko-američki industrijalac Endru Karnegi, nakon razgovora sa kraljem Edvardom VII, tada zagriženim poverenikom Britanskog muzeja. Karnegi je platio 2.000 funti (što je ekvivalentno 272.185 današnjih funti) za odlivanje, kopirajući original koji se čuva u Prirodnjačkom muzeju Karnegi. Dela su poslata u London u 36 sanduka, a 12. maja 1905. godine, izložba je predstavljena uz veliko interesovanje javnosti i medija. Pravi fosil tek je trebalo da bude montiran, jer se Karnegijev muzej u Pitsburgu još uvek gradio da bi ga smestio.

Kako se vest o Dipiju širila, Karnegi je platio da napravi dodatne kopije za izlaganje u većini velikih evropskih prestonica i u Centralnoj i Južnoj Americi, čime je Dipi postao najgledaniji skelet dinosaurusa na svetu. Dinosaurus je brzo postao ikona muzeja i pojavio se u mnogim crtanim filmovima i drugim medijima. Nakon 112 godina izložene u muzeju, replika dinosaurusa je uklonjena početkom 2017. godine da bi je zamenio stvarni skelet mladog plavog kita, 128-godišnji skelet sa nadimkom „Nada“. Dipi je krenuo u obilazak raznih britanskih muzeja počevši od 2018. godine i zaključno sa 2020. godinom u katedrali u Norvichu.

Skelet plavog kita, Hope, koji je zamenio Dipija je još jedan istaknuti eksponat u muzeju. Prikaz skeleta, dugačak oko 25 m i težak 4,5 tone, omogućen je tek 1934. godine izgradnjom Nove dvorane kitova (danas se zove galerija Sisari (u posebnoj prostoriji gde se nalazi model plavog kita)). Kit je bio u skladištu 42 godine od kada se nasukao na peščane sprudove na ušću luke Veksford u Irskoj u martu 1891. godine, nakon što su ga povredili kitolovci. U to vreme, prvi put je bio izložen u galeriji Sisari (model plavog kita), ali sada zauzima ponosno mesto u muzejskoj dvorani Hintze.

Diskusija o ideji o modelu u prirodnoj veličini takođe je počela oko 1934. godine, a rad je vođen u samoj Dvorani kitova. Pošto je uzimanje gipsa tako velike životinje smatrano pretjerano skupim, korišćeni su modeli za pažljivo spajanje strukture. Tokom izgradnje, radnici su ostavili otvor u kitovom stomaku, koji bi koristili za prikrivene pauze za cigarete. Pre nego što su vrata zatvorena i zauvek zapečaćena, unutra su stavljeni neki novčići i telefonski imenik – što je ubrzo preraslo u urbani mit da je unutra ostala vremenska kapsula. Radovi su završeni u potpunosti u sali i pred očima javnosti 1938. godine. U to vreme to je bio najveći takav model na svetu, sa dužinom od 28 metara. Detalje o izgradnji kasnije je pozajmilo nekoliko američkih muzeja, koji su dodatno proširili planove. Rad u vezi sa uklanjanjem Dipija i njegovom zamenom Houpom dokumentovan je u specijalu televizije BBC, dan pre nego što je Hope predstavljena javnosti.

Darvin centar je domaćin Arčiju, džinovskoj lignji dugačkoj 8,62 metra koja je živa uhvaćena u ribarskoj mreži u blizini Foklandskih ostrva 2004. godine. Lignja nije izložena, već je uskladištena u velikoj prostoriji za rezervoar u podrumu zgrade. Za javnost su omogućene posebne posete i pogledaju neizložene predmete iza kulisa uz posebnu naknadu tako što će rezervisati jednu od nekoliko tura koje se mogu pronaći u njihovoj svakodnevnoj ponudi. Po dolasku u muzej, primerak je odmah zamrznut i počele su pripreme za njegovo trajno skladištenje. Pošto postoji nekoliko potpunih i relativno svežih primera vrste, izabrano je „mokro skladištenje“, ostavljajući lignje nesecirane. Konstruisan je akrilni rezervoar od 9,45 metara, a telo je sačuvano mešavinom formalina i fiziološkog rastvora.

U muzeju se nalaze ostaci i kosti “kita reke Temze”, severnog dobrog kita koji je izgubio put 20. januara 2006. godine i zaplivao u Temzu. Iako se prvenstveno koristi u istraživačke svrhe i čuva se u skladištu muzeja u Vandsvortu. Dinocochlea, jedna od dugotrajnijih misterija paleontologije (prvobitno se smatralo da je to džinovska školjka gastropoda, zatim koprolit, a sada beton tunela crva), deo je kolekcije od njenog otkrića 1921. godine.

Trafalgarski trg je javni trg u Vestminsterskom gradu u centralnom Londonu, osnovan početkom 19. veka oko oblasti ranije poznate kao Čaring Kros. Ime trga je u znak sećanja na bitku kod Trafalgara, britansku pomorsku pobedu u Napoleonovim ratovima nad Francuskom i Španijom koja se odigrala 21. oktobra 1805. godine kod obale rta Trafalgar.

Lokacija oko Trafalgar skvera je postala značajna znamenitost Londona od 1200-ih godina. Vekovima su udaljenosti merene od Čering Krosa služile kao markeri lokacije. Na mestu današnjeg trga ranije se nalazilo detaljno dizajnirano, zatvoreno dvorište, King’s Mews. Nakon što je Džordž IV premestio mevove u Bakingemsku palatu, Džon Neš je obnovio ovo područje, ali je napredak bio spor nakon njegove smrti, a trg je otvoren tek 1844. godine.

Nelsonov stub visine od 52 metara u njegovom centru čuvaju četiri statue lava. Brojne komemorativne statue i skulpture zauzimaju trg, ali Četvrto postolje, ostavljeno prazno od 1840. godine, je domaćin savremene umetnosti od 1999. godine Istaknute zgrade koje gledaju na trg uključuju Nacionalnu galeriju, St Martin-in-the-Fields, Kanadsku kuću i Južnoafričku kuću.

Trg je korišćen za okupljanja zajednice i političke demonstracije, uključujući Krvavu nedelju 1887. godine, kulminaciju prvog Aldermastonskog marša, antiratne proteste i kampanje protiv klimatskih promena. Od 1947. godine Norveška daruje jelku trgu i postavlja se dvanaest dana pre i posle Božića. Trg je centar godišnjih proslava Nove godine u Londonu. Bio je poznat po svojim divljim golubovima sve do njihovog uklanjanja početkom 21. veka.

Piccadilly Circus je raskrsnica i javni prostor londonskog Vest Enda u Vestminsteru. Izgrađena je 1819. godine da bi povezala Ridžent ulicu sa Pikadilijem. Naziv potiče od latinske reči koja znači „krug“, je okrugli otvoreni prostor na raskrsnici ulice.

Piccadilly Circus sada povezuje Pikadili, Ridžent ulicu, Šeftsberi aveniju, Hejmarket, Koventri ulicu (nadalje do Lester skvera) i Glasshaus ulicu. Nalazi se u blizini glavnih trgovačkih i zona za zabavu u West Endu. Njegov status glavne saobraćajne raskrsnice učinio je Piccadilli Circus užurbanim sastajalištem i turističkom atrakcijom. Cirkus je posebno poznat po svom video displeju i neonskim reklamama postavljenim na ugaonoj zgradi na severnoj strani, kao i Memorijalnoj fontani Šeftsberi i statui Anterosa (za koju se popularno smatra, iako je pogrešno verovanje da je od statusa Erosa). Okružena je sa nekoliko značajnih zgrada, uključujući Londonski paviljon i pozorište Kriterion. Ispod trga nalazi se stanica Piccadilly Circus, koja je deo sistema londonskog metroa.

E sada bih želeo da vam predstavim jednu londonsku četvrt koja je meni posebno draga zbog svoje neobičnosti. Kovent Garden je okrug u Londonu, na istočnoj ivici Vest Enda, između St Martin’s Lane i Druri Lane. Povezuje se sa nekadašnjom pijacom voća i povrća na centralnom trgu, sada popularnom šoping i turističkom zonom i sa Kraljevskom operom, koja je i sama poznata kao „Kovent Garden“. Okrug je podeljen glavnom saobraćajnicom Long Acre, severno od koje je prepušteno nezavisnim prodavnicama usredsređenim na Neal’s Iard i Seven Dials, dok se na jugu nalazi centralni trg sa svojim uličnim izvođačima i većina istorijskih zgrada, pozorišta i zabavnih sadržaja, uključujući Londonski muzej transporta i Theatre Royal, Drury Lane.

Oblast je bila poljana sve dok se nakratko nije naselila u 7. veku kada je postala srce anglosaksonskog trgovačkog grada Lundenvik, a zatim napuštena krajem 9. veka nakon čega se vratila na poljanu. Do 1200. godine, ovaj deo današnjeg grada je ogradio opat Vestminsterske opatije da bi se koristio kao obradivo zemljište i voćnjake, koji su kasnije nazvani „bašta opatije i samostana“, a kasnije „Samostanska bašta“. Nakon raspuštanja manastira, mladi kralj Edvard VI ga je 1552. godine dodelio Džonu Raselu, prvom grofu od Bedforda, poverljivom savetniku njegovog oca kralja Henrija VIII. Četvrti grof je naručio Iniga Džonsa da izgradi neke lepe kuće kako bi privukao bogate stanare u ovom kraju. Džons je dizajnirao italijanski arkadni trg zajedno sa crkvom Svetog Pavla. Dizajn trga je bio nov za London i imao je značajan uticaj na moderno planiranje grada, delujući kao prototip za nova imanja kako je London rastao.

Do 1654. godine na južnoj strani modernog trga razvila se mala pijaca voća i povrća na otvorenom. Postepeno, i pijaca i okolina su bili na lošem glasu, kako su se otvarale taverne, pozorišta, kafane i javne kuće. Do 18. veka postao je ozloglašen po obilju javnih kuća. Akt parlamenta koji je sastavljen da kontroliše ovu oblast, podigao je neoklasičnu zgradu Čarlsa Faulera je 1830. godine da pokrije sve aktuelne nedostatke i pomogne u organizovanju tržišta.

Pijaca je postepeno rasla i dodavane su nove zgrade: Cvetna sala, Charter Market, a 1904. godine je otvorena i Jubilarna pijaca. Do kraja 1960-ih zagušenja u saobraćaju su stvarala probleme, a 1974. godine pijaca se preselila u New Covent Garden Market oko 5 kilometara jugozapadno kod Nine Elms. Centralna zgrada je ponovo otvorena kao tržni centar 1980. godine i sada je turistička lokacija koja sadrži kafiće, pabove, male prodavnice i malu zanimljivu zanatsku pijacu pod nazivom Apple Market, zajedno sa još jednom pijacom koja se održava u Jubilarnoj dvorani.

Kineska četvrt je etnička enklava u gradu Vestminsteru u centralnom Londonu, koja se graniči sa Sohoom na severu i zapadu, teatrlendom na jugu i istoku. Enklava trenutno zauzima područje u ulici Gerrard i oko nje. Sadrži niz kineskih restorana, pekara, supermarketa, prodavnica suvenira i drugih kineskih preduzeća. Prva kineska četvrt nalazila se u Limehouseu u East Endu.

Prva oblast u Londonu poznata kao Kineska četvrt nalazila se u oblasti Lajmhaus u istočnom delu Londona. Početkom 20. veka, kinesko stanovništvo Londona bilo je koncentrisano u toj oblasti, otvarajući poslove koji su služili kineskim mornarima koji su često dolazili u Doklends. Oblast je bila poznata po preteranim izveštajima i pričama o kućama u sirotinjskim četvrtima i (tada legalnim) opijumskim jazbinama, pre nego po kineskim restoranima i supermarketima sadašnje Kineske četvrti. Međutim, veliki deo oblasti je oštećen vazdušnim bombardovanjem tokom Blica u Drugom svetskom ratu, iako se određeni broj starijih Kineza i dalje odlučuje da živi u ovoj oblasti. Posle Drugog svetskog rata, međutim, rastuća popularnost kineske kuhinje i priliv imigranata iz Hong Konga doveli su do otvaranja sve većeg broja kineskih restorana na drugim mestima.

Sadašnja Kineska četvrt, koja se nalazi pored avenije Shaftesburi, nije počela da se uspostavlja sve do 1970-ih. Ranije je to bila obična oblast Sohoa, zapuštena, sa ulicom Džerard kao glavnom saobraćajnicom. Njime je dominirala pošta, okrenuta prema ulici Maklsfild, a druge velike ustanove bile su The Tailor & Cutter House, sada kineski supermarket i restoran, restoran Boulogne, blizu kraja ulice Vardor i restoran Peter Mario na drugom kraju. Drugi poslovni objekti bili su pekara, Sari centar, francuska kafana Lesgrain, Glamour Studio Harrisona Marksa, indijski restoran i razne javne kuće. Mnogi pretpostavljaju da su prvi kineski restorani otvoreni u ulici Lisle, paralelno sa ulicom Gerrard, a postepeno su se otvarali u većem broju, a jedan od prvih restorana bio je restoran Kovloon. Ova oblast sada ima više od 80 restorana.

London je grad koji možete godinama istraživati i verujte mi da ga nikada nećete u potpunosto otkriti jer ovaj grad je toliko veliki, da je najbolje da se prosto izgubite u ulicama Londona i istražujete ovaj grad kada posetite sve najvažnije turističke atrakcije. Verujte mi da biste se prijatno iznenadili šta biste sve otkrili o ovom gradu da se u potpunosti prepustime njegovim čarima.

Pošto sam proveo u Londonu veći deo svog života, kako zbog moje sestre koja se kao lekar godinama usavršala u Londonu, ovaj grad mi je dobro poznat i kada sam u njemu i imam višak slobodnog vremena ja sednem na neku zanimljivu autobusku liniju i iskoristim priliku da razgledam grad. To je moja strategija upoznavanja delova Londona koje nisam uspeo da otkrijem, ali ostavljam vama odluku da izaberete svoj način otkrivanja ove neobične evropske metropole.

Kada se umorite od razgledanja grada ili želite da prosto uživate u čarima kupovine, London je centar hedonizma za sve ljubitelje kupovine. Morate imati na umu činjenicu da je London centar luksuza i vrhunskog hedonizma i da je to moguće pronaći apsolutno sve što je potrebno da zadovolji potrebe i najzahtevnije klijentele. Sa druge strane, postoji i pristupačna strana Londona gde ljudi sa ograničenim budžetom mogu da uživaju u ovom gradu. Zbog ove činjenice, tj. zbog tog balansne ravnoteže volim ovaj grad jer može da zadovolji svačije potrebe u zavisnosti od mogućnosti klijentele.

Tokom ove posete Londonu, moj dom se nalazio u Marylebone četvrti, luksuznoj četvrti koja se nalazi u centralnom Londonu i deo je Vest Enda. Oksfordska ulica čini njegovu južnu granicu. Drevna župa, a kasnije i gradska opština, spojila se sa opštinama Vestminster i Padington da bi formirala novi grad Vestminster 1965. godine.

Ovu oblast opslužuju i brojne stanice metroa, kao što su: Baker Street, Bond Street, Edgvare Road (Linija Bakerloo), Edgvare Road (Linije Circle, District i Hammersmith & Citi), Great Portland Street, Marble Arch, Merilebone, Oksford Circus i Regent’s Park.

Tokom svakog putovanja svima nama je vrlo važan hotel gde odsedamo, jer je hotel naš dom na novoj destinaciji i zbog toga je vrlo važno odabrati dobar hotel na svakoj destinaciji. Tokom mog boravka u prestonici Engleske ovog puta, hotel The Marylebone je bio moj dom koji krasi stil, udobnost i lepa atmosfera u samom srcu Londona.

The Marylebone je hotel sa 5 zvezdica, idealno smešten u samom srcu engleske prestonice, jednog od najuzbudljivijih gradova u Evropi. Ovaj sjajni hotel nalazi se samo na trenutak hoda od užurbane Oksford ulice i modernih luksuznih četvrti za kupovinu i zabavu kao što su: Bond Street, Hajd Park i Soho. Njegova lokacija u četvrti Merilebon čini ga savršenom bazom za one koji žele da istraže centar Londona, kupuju ili razgledaju sa lakoćom, dok borave u jednom od najkosmopolitskih i najotmjenijih delova Londona.

Živahan šarm četvrti Merilebone ogleda se u stilu i ambijentu Merilebona. Ovaj primamljiv ton počinje u šik lobiju hotela i koktel baru, koji karakterišu privlačni uglovi i elegancija kojom odiše ovaj hotel. Zatim, tu su uvek popularni 108 Brasserie and Bar, smešteni na kaldrmi živopisne Marilebone Lane – živahni forum za lokalno stanovništvo i goste. Elegantno dizajnirane sobe i apartmani za goste The Marylebone Hotela, uključujući apartmane na krovnoj terasi, predstavljaju modernu udobnost u srcu Londona.

The Marylebone hotel pripada The Doyle Collection grupi luksuznih hotela, gde gosti uvek mogu uživati u besplatnom pristupu ekskluzivnom klubu zdravlja Third Space, koji između ostalih modernih sadržaja ima teretanu i bazen od 18 metara.

U narednom postu podeliću sa vama recenziju ovog hotela, kao i brojne detalje o ovom neverovatnom hotelu. Želeo bih da se posebno zahvalim osoblju The Marylebone hotela na toploj dobrodošlici i što su me ugostili u svom hotelu. Boravak u njihovom hotelu je bio izuzetan, neponovljivo iskustvo koje ću pamtiti!

Dragi moji pustolovi, došli smo do kraja ovog prvog specijalnog putopisa u seriji putopisa o Londonu gde smo imali prilike da uživamo u lepotama ove britanske metropole. Današnji putopis ne bi bio moguć bez nesebične pomoći The Marylebone hotela u saradnji sa lokalnim partnerima koji su omogućili da osetim duh i lepotu engleske lokalne kulture i tradicije. Naravno kao i uvek potrudio sam se da vam prenesem svoje utiske o ovom neobičnom iskustvu iz Londona.

Čovek je bogat u duši ako je uspeo da istraži svet i meni je drago da uvek uspem da pronađem partnere mojih projekata koji mi pomažu da otkrijem nove i neobične destinacije na jedan sasvim drugačiji način.

Čast mi je da imam priliku da sarađujem sa brojim kompanijama i privrednim društvima u sektoru turizma i želeo bih još jednom da se zahvalim The Marylebone Hotelu i The Doyle Collection na ovoj neverovatnoj avanturi i što su mi omogućili da na jedan sasvim drugačiji način osetim lepote ove neobične lokalne engleske kulture i tradicije.

Kako se vama dopala ova moja priča o Londonu, britanskoj metropoli i srcu Zapadne Evrope? Da li ste imali priliku do sada da posetite London?

Ako imate neko pitanje, komentar, sugestiju ili poruku za mene možete mi napisati dole u komentarima. Naravno, kao i uvek možete me kontaktirati putem maila ili društvenih mreža, sve adrese možete pronaći na stranici KONTAKT. Vidimo se na istom mestu za par dana, sa nekom novom pričom!

Blogerski pozdrav iz Londona,

Mr.M

Ovaj post je sponzorisan od strane The Marylebone hotela i The Doyle Collection grupi. Ovaj post predstavlja moju ličnu i iskrenu recenziju utiska o destinaciji i pruženim turističkim uslugama tokom boravka u Londonu.