Dragi moji pustolovi i ljubitelji neobičnih putovanja, dobrodošli u novu seriju putopisa na Mr.M blogu. Novembar mesec će biti posvećen jednoj neobičnoj zemlji u srcu Južne Amerike, zemlja koja je poznata po najkvalitetnijem kakao, bananama i kafi – Ekvador. Na samom početku današnjeg putopisa želeo bih da se zahvalim PRO ECUADOR, Royaltour DMC turistička agenciji, kao i drugim partnerima koji su nesebično podržali moju avanturu u Južnoj Americi. Uz njihovu pomoć su nastali putopisi iz Ekvadora i modne priče koje ćete imati priliku čitati ovog novembra i decembra, a iskreno se nadam da ćete uživati u novoj avanturi.

Ako želite ste kojim slučajem propustili da pročitate prethodne postove putopis i modne priče iz Ekvadora ili želite da se podsetite nekih zanimljivosti, iskoristite priliku da posetite naredne linkove:

1. Pisma iz Ekvadora: Kito, grad obojen umetnošću i arhitekturom baroka… (Putopis)
2. Sannino Napoli: Otkrijte pravo italijansko umeće sa bezvremenskim i jedinstvenim stilom…(Modna priča)
3. Pisma iz Ekvadora: Kito, biser Južne Amerike na sredini sveta… (Putopis)
4. Brett Johnson: Moda za savremenog muškarca sa istančanim i prefinjenim ukusom… (Modna priča)
5. Pisma iz Ekvadora: Kuenka, živahni šarmantni kolonijalni dragulj Južne Amerike… (Putopis)
6. Appella: Jedinstveni satovi koji spajaju klasičan dizajn i švajcarsku funkcionalnost… (Modna priča)
7. Pisma iz Ekvadora: Ingapirca, Gualaceo i Chordeleg, istražite lepotu andske kulture… (Putopis)
8. Brett Johnson: Američki dodir večite elegancije… (Modna priča)

Royaltour je specijalizovana DMC turistička agencija za putovanja u okviru Ekvadora i Latinske Amerike. Ova izuzetna turistička agencija u svojoj ponudi ima posebno dizajnirane pakete putovanja za mladence i porodice, mala krstarenja Galapagos boutique programe, brojne ture za ronjenje, kao i za sportsko pecanje. Na inostranom tržištu fokus Royaltour DMC turističke agencije su: Gastronomski turizam, Sportske ture, muzičke festivale, hodočašća (Camino de Santiago i Marian Routes), krstarenja po celom svetu, Disney, brojne ski kampove, Formulu 1, Expo Dubai, teniske turnire, Ligu šampiona i Svetsko prvenstvo.

Osnivač i vlasnik agencije je Erick Andrés Gálvez, koji je naš boravak u Gvajakilu učinio posebnim. Ako vas put navede u Gvajakil, moja topla preporuka je da se obratite Royaltour turističkoj agenciji čiji tim će učiniti vaš boravak, kao i samo iskustvo neverovatnim.

Gvajakil (Guayaquil), zvaničan naziv grada je Santjago de Gvajakil, glavni grad provincije Gvajas i prestonica istoimenog kantona. Nalazi se u južnom centru priobalnog regiona Ekvadora, na obalama reke Gvajas, oko 20 kilometara od njenog ušća u Tihi okean. Okružen je Estero Salado u svom jugozapadnom delu i početkom planinskog lanca Chongon Colonche, lanca planina niske nadmorske visine, na severozapadu. Grad je podeljen na 16 gradskih župa.

Sa populacijom od skoro 3 miliona stanovnika, to je najnaseljeniji grad u zemlji i peti u Andskoj zajednici. Međutim, njegovo urbano jezgro prevazilazi urbane župe, okupljajući obližnje gradove i župe; tako, konurbacija Gvajakila pokriva populaciju od skoro 4 miliona stanovnika, što je najmnogoljudnija urbana aglomeracija u državi i takođe peta u Andskoj zajednici. Kao najmnogoljudniji grad, on je jedan od dva razvojna centra zemlje – zajedno sa Kitom (Quito), nacionalnom prestonicom u kojem se nalaze glavni poslovni, finansijski, kulturni i sportski subjekti Ekvadora.

Posle nekoliko pokušaja osnivanja grada, definitivno je osnovan 1547. godine pod imenom „Santjago de Gvajakil“, kao brodogradilište i trgovačka luka u službi španske krune; od tog trenutka služio je kao glavna tačka u privredi španske kolonije, a zatim i nacije. Gvajakil je bio dom velikih revolucija i ustanaka tokom istorije, kao prvi ekvadorski grad koji je dobio definitivnu nezavisnost od Španije 1820. Tada je to bio glavni grad Slobodne provincije Gvajakil, koja je kasnije pripojena Velikoj Kolumbiji. Od 1830. godine postaje deo Republike Ekvador kao važna ekonomska i politička osovina.

Gvajakil je glavni ekonomski centar, kulturni i finansijski resursi Ekvadora. Ovaj grad se ističe među gradovima Ekvadora po velikoj upotrebi masovnog saobraćaja, kao i po ukupnoj gustini i raznovrsnosti stanovništva. Gradska luka je jedna od najvažnijih na istočnoj obali Pacifika jer skoro 70% privatnog izvoza zemlje ide preko njenih objekata, donoseći 83% uvoza.

Kako je ovaj najšareniji biser Pacifika dobio svoje ime? Za ime grada Santjago de Gvajakil vezuju se nekoliko teorija za koje se istoričari slažu da ima pre-hispansko poreklo. Od kada je započeo proces osnivanja 1534. godine, vezuje se za ime Santjaga u znak sećanja na svog sveca zaštitnika, Santjaga Starijeg, apostola Isusa Hrista, koji je i svetac zaštitnik nekoliko gradova u Latinskoj Americi osnovanih u kolonijalnom periodu. , kao što je grad Santjago u Čileu, kao i u Kraljevinini Španiji.

Jedna od teorija zasniva se na romantičnoj legendi, koja se prenosi usmenim putem s generacije na generaciju, koja etimološko poreklo pripisuje spoju imena poglavice po imenu Guaias i njegove supruge Kuil, simbola domorodačkog otpora koji – prema narodnoj tradiciji – izabrali da se bore do smrti (i na kraju da spale selo) radije nego da se podvrgnu vazalstvu koje su nametnuli španski osvajači.

Postojanje grada sličnog imena Gvajakilu, koji se nalazi u blizini grada Durana, bio je uzrok istraživanja arheologa i istoričara, koji su se složili da je u vreme osvajanjem, upravljao je poglavica Gvajakile. Ako se otkrije pravo poreklo, jedina sumnja koja bi opstajala bila bi da li je rečeno da je poglavica koji je dao ime gradu i reci ili obrnuto. Ali istraživač Anhel Veliz Mendoza u svojoj knjizi “el cacique Guayaquile” navodi da se naziv grada pominje najmanje sedam puta u dokumentima pre 1543. godine. Veruje se da je ime Gvajakil posledica poslednjeg naseljavanja stanovništva, u zemljama poglavica Gvajakila. Ovo područje je zauzela nacija Chonos, grupa naroda koja se sa arheološke tačke gledišta naziva kultura Milagro-Kevedo.

Nakon nekoliko transfera i požara, grad je definitivno osnovan 1547. godine pod nazivom „Veoma plemenit i veoma odan grad Santjago de Gvajakil“. Nakon sticanja nezavisnosti grada 1820. godine, termin „Veoma plemenit i veoma odan“ je nestao zbog njegovog odvajanja od Španskog carstva. Trenutno se ime zaštitnika Santjago de Gvajakila ne koristi redovno, iako je to zvanično ime grada.

U pretkolumbovsko doba, region Gvajakila je bio naseljen sa nekoliko autohtonih sela. One su se sastojale od političke organizacije, ratnih akcija i komercijalne razmene sa drugim narodima koji se nalaze na jugu u današnjem Peruu i na severu u današnjem Meksiku, plovidbom splavovima, oslanjajući se na rečnu strukturu reke Gvajas. narodi koji su se naselili u blizini reke bili su proizvod migracije koja je nastala iz kulture Mantena, a poznati su kao „Mantenos del Sur“ ili kao Huancavilca kulture. U poslednjem periodu pre-hispanske ere, periodu integracije, Huancavilcas su pokrivali većinu sadašnje provincije Guaias i drugih okolnih provincija, u kojima su se razvijale i druge kulture. Ove kulture su se razvijale nezavisno od drugih sve do španskog osvajanja.

Ubrzo nakon što je Fransisko Pizaro započeo osvajanje Perua, a da bi kolonizovao i proširio špansku dominaciju na sever drevnog carstva Inka, naredio je da se 15. avgusta 1534. godine osnuje Vila Santijago de Kito, u blizini sadašnjeg grada. Riobamba, ali je nakon kratkog vremena naređeno da se prebaci na mesto unutar teritorije Inka, zbog toga odlaze dve ekspedicije. Jedna od ekspedicija krenula je na sever, koja će kasnije osnovati grad San Francisko de Kito. U međuvremenu, druga ekspedicija je krenula na jugozapad i stigla do priobalnog područja, sa kojim su se naselili u nekoliko sektora, ali ih je domaći otpor izbacio iz njih.

Osnivanje grada je bio proces u kojem je nekoliko španskih ekspedicija pokušalo da nasele kolonijalni grad, ali zbog otpora domorodaca to je bio pretežak zadatak. Prvo naselje napravio je Sebastijan od Benalkazara 1534. godine, koji je stigao iz Paite sa nekoliko ekspedicija i osnovao grad istočno od reke Guaias, ali su Čonosi uništili grad i ubili skoro polovinu stanovnika.

Godine 1536, po Pizarovom naređenju, Ernando de Zaera je preselio grad blizu mesta zvanog „Jahual“, ali pošto je španskim vojskama bila potrebna podrška sa juga, Zaera i njegova vojska su otišli ​​u Peru. Pizaro je ponovo naredio prenošenje i rekonstrukciju alkapitanski grad Francisco de Orellana i 1537. grad se nastanio u Kulati, sadašnjem sektoru La Puntilje u Samborondon, a zatim Oreljana ponovo odlazi u Limu, ostavljajući Huana Porsela na mestu gradonačelnika. Godine 1541. savez između Čonosa i Punaesa opsedao je grad u sukobima koji su trajali šest meseci.

U maju 1542. godine, kapetan Dijego de Urbina ponovo je preselio grad i sklonio se blizu Huancavilcasa, zapadno od reke Guaias, međutim, 1543. godine Huancavilcas je potpuno uništio grad i još jednom je grad morao biti premešten na isto mesto gde je Belalkazar. izgrađena 1534. Konačno, nakon što je izbio građanski rat između Pizara i Almagra, grad je premešten na svoju sadašnju lokaciju 25. jula 1547. godine pod nazivom Veoma plemenit i veoma odan grad Santjago de Gvajakil.

U kolonijalnom periodu, Santiago de Gvajakil je počeo da raste sa brda Santa Ana i nakon kratkog vremena postaje važan trgovački centar, sa kojim je Audiensija održavala komercijalne veze sa ostalim delovima čitavog južnopacifičkog regiona, a ovo je doprinelo obilju korisne šume za gradnju, postojanju velikog broja pojedinaca koji traže posao (što je pojeftinilo radnu snagu) i strateška lokacija luke omogućila je Gvajakilu da postane glavno brodogradilište Mornarice Južnog mora i jedno od velikih i važnih u Americi u sedamnaestom veku.

Zbog komercijalnog procvata koji je grad održavao tokom svojih ranih godina, Santiago de Gvajakil je morao da pretrpi nekoliko piratskih napada. Engleski privatnik Tomas Kevendiš je 1586. godine napao grad, a Holanđanin Žak L’Eremitski službenik učinio je isto 1624. godine, dok se naredni napad dogodio 1684. godine, kada je Vilijam Dampjer zajedno sa drugim piratima uništio veći deo grada zbog požara koji su nastali njihovim napadima. Francuski pirati D’Hout, Picard i Groignet su 1687. godine započeli napade, ostavljajući grad delimično uništen, opljačkan, a glavne zgrade spaljene do temelja. Iz ovih događaja odlučeno je da se grad preseli, što je dovelo do odvajanja grada na stari deo grada i novog dela grada u procesu koji je trajao između 1690. i 1696. godine. Usled stalnih transfera, brojni javljaju se požari i kuge koje bi pogodile grad ostavljajući stotine mrtvih. Kao preventivna mera protiv napada, na brdima su se stvarale utvrde i vojska je rasla, dok su piratski napadi postepeno slabili do potpunog nestajanja.

Corregimiento iz Gvajakila je 1763. godine transformisan u vladu Gvajakila i prešao je iz sastava vicekraljevstva Perua u vicekraljevstvo Nove Granade. Dok je 10. novembra 1764. požar pod nazivom Fuego Grande uništio je veliki deo novog grada , koji je trenutno na listi jedne od najvećih katastrofa u Gvajakilu. Nakon nesreće, kroz napore pred kraljem, zatraženo je oslobađanje od plaćanja alkabala na ograničeno vreme, a uz zajam od dvesta hiljada pezosa, grad je počeo brzo da se obnavlja. Sa kraljevskom potvrdom iz 1803. godine, Vlada Gvajakila vraća da zavisi od vicekraljevstva Perua, zbog postojećeg velikog komercijalnog toka i kako bi se poboljšala vojna odbrana od privatnika i ojačala brodogradilište.

Nakon neuspešnih pokušaja emancipacije u drugim delovima Kraljevske publike Kita, ali motivisani oslobodilačkom strujom i dolaskom generala Hozea de San Martina sa Oslobodilačkom ekspedicijom Perua na sever Perua i kontrolom španske pomorske moći u Pacifik u kampanji Tomasa Kokrejna, 9. oktobra 1820. godine grad Gvajakil je proglasio nezavisnost od Španaca Carstva, pridružujući se na taj način emancipatorskom cilju ostalih regiona na kontinentu. Sa osamostaljenjem grada, Hose Hoakin de Olmedo, koji je bio zadužen za privremenu vladu, sazvao je skupštinu 8. novembra te godine na kojoj je Slobodni Stvorena je provincija Gvajakil i njen izborni statut i ustav za državu u nastajanju. Pored toga, obezbedila suverenitet Gvajakila i njegovu nezavisnost, stvorena je Zaštitna divizija Kita, preko koje je trebalo da se osamostali ostatak Predsedništva Kita, čime je ustupio mesto početku rata za nezavisnost u regionu.

Vojska Gvajakila je vodila niz bitaka kako bi osigurala nezavisnost grada i njegove provincije, međutim, rojalističke vojske su nastavile da se ujedinjuju u planinama. Predsednik Olmedo je odlučio da zatraži pomoć od ostalih oslobodilaca Južne Amerike, uz pomoć čega je dobio pomoć Simona Bolivara, koji je poslao Antonija Hosea de Sukrea sa značajnom vojskom u korist emancipatorskog cilja. I u slanju Hosea de Sana Martin iz peruansko-argentinske divizije koja je komandovala Santa Kruzom. Od toga su se oslobodilačke armije konsolidovale na obali, ušao međuandskom uličicom gde su krenuli na sever, održavajući nekoliko bitaka i konačno 24. maja 1822. godine, porazili su rojalističke snage u bici kod Pičinče koja je učvrstila nezavisnost teritorija stare kraljevske publike Kita.

Nakon postizanja nezavisnosti, Kito i Kuenka su brzo pripojeni Velikoj Kolumbiji, dok je Bolivar pokušao da pripoji i Slobodnu provinciju Gvajakil. Međutim, u Gvajakilu se takođe snažno razmatrala opcija pridruživanja Peruu ili ostanka nezavisnosti. Hose de San Martin je takođe pokazao želju da se ovaj grad pridruži Peruu, zbog čega Bolivar odlučuje da uđe u grad sa vojskom, ne poznaje lokalnu vlast pod protestom naroda i čeka San Martin, kao rezultat, Olmedo samoizgnan u Limu. Sastanak oslobodilaca, nazvan Gvajakil intervju, održan je 26. jula 1822. godine i rezultirao je sporazumima o definiciji peruanske nezavisnosti, gde će San Martin dati slobodan put Bolivaru da ga zaključi i pripajanje Gvajakila Granu. Kolumbija. Od 31. jula 1822. godine slobodna provincija Gvajakil je postala departman Gvajakil, koji je zauzvrat bio deo južnog okruga Gran Kolumbije. Nedugo zatim, 1829. godine na grad je izvršila invazija peruanske vojske koja ga je okupirala na period od sedam meseci.

Naredne godine, Južni distrikt je odvojen od Velike Kolumbije i stvorena je Republika Ekvador, a Gvajakil je postao njen deo 19. maja 1930. godine. Za prvog predsednika je izabran Venecuelanac Huan Hose Flores, koji je tu funkciju obavljao u tri mandata koja su se pokazala kao biti poguban za mladu naciju. Kasnije, 1845. godine sastala se narodna skupština koja je izradila novi ustav kojim su Floresu pripisana prevelika ovlašćenja, pored njegovog trenutnog reizbora i produženja perioda vladavine. Zbog toga je 6. marta 1845. u Gvajakilu izbila markistička revolucija koju su predvodili Hose Hoakin de Olmedo, Visente Rokafuerte, Visente Ramon Roka, Dijego Noboa, između ostalih; koji je zbacio Floresa i uspostavio novu liniju vlasti nazvanu markistički period.

Posle nekoliko godina, Marcismo je ostao na vlasti sve do 1859. godine, kada je Francisko Robles podneo ostavku na mesto predsednika Ekvadora. Nakon što je Robles napustio vlast, u zemlji je formirano nekoliko vrhovnih poglavarstva. U Gvajakilu se general Giljermo Franko Erera proglasio za vrhovnog šefa Gvajasa, dok je u Kitu formirana privremena vlada pod komandom Gabriela Garsije Morena, a u Kuenki se Jeronimo Karion proglasio za vrhovnog poglavara tog regiona. Pored unutrašnje političke krize, Peru je takođe morao da se nosi sa diplomatskim i teritorijalnim problemima. Franko je pregovarao o sporazumima sa predsednikom Perua Ramonom Kastiljom, sa kojim je potpisao ugovor iz Mapasingue, nakon što su peruanske trupe zauzele grad.

Nakon povlačenja peruanske ekspedicije; 24. septembra 1860. godine, snage Garsije Morena i Huana Hosea Floresa, koji su pomogli Garsiji Morenu u pokušaju da se pomire sa Ekvadorom, održale su sukob poznat kao Bitka kod Gvajakila protiv snaga Giljerma Franka. Kao rezultat Garsije Morena pobedom, Gvajakil je ponovo pripojen Ekvadoru i kasnije je Ugovor iz Mapasingua poništen od strane kongresa obe nacije. Pored toga, nakon ovih događaja, počeo je period poznat kao Garsijanizam u vladi Ekvadora.

Tokom godina nastavio je sa svojom komercijalnom tradicijom, a trenutno u suštinski ekonomskom procesu, posvećen je turizmu, ogleda se u promenama u ukrasu grada, uz poboljšanje samopoštovanja građana. proces koji je trajao godinama, od poslednje dve opštinske uprave. Gvajakil se tako razvio u nacionalnu i međunarodnu turističku destinaciju, domaćin međunarodnih sajmova i događaja.

Centar grada Gvajakila jedno je od najvažnijih mesta za domaći i strani turizam, jer je najstariji i najkolonijalniji. Područje Malekon 2000 je od velikog turističkog interesa i nalazi se u blizini centra. Point, koji se nalazi u oblasti Puerto Santa Ana, najveća je zgrada u Gvajakilu i zemlji. Naselje “Las Penas” je još jedno zanimljivo mesto, ima otprilike 444 stepenika i završava se vidikovcem sa kojeg možete uživati u najlepšem pogledu na grad.

Njegova geografska lokacija postavlja ga kao kapiju ka ostrvima Galapagos i u nekoliko navrata je osvojio nagrade World Travel Adwards. Među njima: Vodeća destinacija za gradski odmor u Južnoj Americi i Vodeća destinacija za poslovno razvijanje i konferencije u Južnoj Americi.

Gvajakil je grad u kojem se nude razne vrste aktivnosti i događaja. Pored ekskurzija ili tura: šoping ture u tržnim centrima, gastronomske ture, verske ture ili ture u agroturističkim hacijendama. Dobra alternativa upoznavanju grada su besplatni obilasci koji se nude kroz opštinu Gvajakil.

Jedno od najznačajnijih mesta za turiste je Malecon 2000, nazvana tako po imenu fondacije koja je izvela radove. Originalno ime je Malekon Simon Bolivar. Ovaj rad je projekat urbane regeneracije stare šetališta. Sa dužinom od 2,5 km, svojim posetiocima, pored bezbednosti, nudi i sjajne spomenike istorije grada, muzeje, bašte, fontane, vidikovce, tržne centre, restorane, barove, restorane, prvi IMAX bioskop u Ekvadoru, pristaništa, odakle se možete ukrcati na čamce za dnevne i noćne šetnje duž reke Gvajas.

Prema studijama koje je sprovelo Opštinsko javno preduzeće za turizam, građansku promociju i međunarodne odnose, 54% turista koji dolaze u Gvajakil su stranci, dok 98% turista preporučuje grad kao turističku destinaciju.

Na Malecon del Salado možete uživati u porodičnim šetnjama duž ušća u malim čamcima i diviti se flori i fauni ušća; tu su i diskoteke, kao i brojni restorani i barovi. Las Penas je najstariji kvart u Gvajakilu. Poslednjih godina transformisan je u jednu od glavnih atrakcija grada. Puerto Santa Ana: to je arhitektonski megaprojekat sličan Coconut Valk of Miami ili Puerto Madero u Argentini, to je stambeno, poslovno i potencijalno turističko mesto koje ima nekoliko zgrada savremene gradnje i luksuzne stanove. Njegova prva faza je svečano otvorena 2007. godine. Na samo nekoliko metara od Penjasa i brda Santa Ana, nalazi se Guaiakuil Artisan Market (MAG), koja je nastala 1982. godine i od tog trenutka okuplja pod jednim krovom umetnost, kulture i zanate 4 regiona Ekvadora. To je najstarija zanatska pijaca u pokrajini sa više od 100 zanatlija sa obale, planina i Amazonije.

Istorijski park Gvajakil se nalazi izvan urbanog perimetra. Mesto ima mangrovu šumu kojom posetioci mogu putovati drvenom stazom. U mangrovu se nalazi 28 vrsta životinja, uključujući belorepanog jelena, rakuna, pekara. Tu su i tigrovi, lenjivci, majmuni i krokodili. Ovde takođe možete videti papagaje, harpiju orla i papagaje. Lokalitet takođe ima repliku starog Gvajakila, neke od zgrada su originalne i prenete su u park. U parku možete otkriti glavnu faunu i istoriju ne samo grada već i stare provincije.

Nacionalna rekreativna zona Lake Park je veštačko jezero sa više od 2 500 000 m³ vode (akumulacija) i gde se možete baviti sportovima na vodi kao što su kajak, veslanje čamcem, pecanje na obali, podvodni ribolov, ronjenje, snorkeling i drugim vodenim sportovima, kao i aktivnostima kao što su biciklizam, kampovanje, piknici i uživanje u prirodi.

Puerto Hondo je turističko mesto za uživanje u flori i fauni (rezervat mangrova) i bavljenje sportovima na vodi kao što su plivanje, veslanje čamcem, vožnja kajakom, itd. Ima plažu i tipičnu i tradicionalnu hranu. Dok u zaštićenoj šumi Cero Blanco možete se diviti flori i fauni suve šume i možete uživati u avanturističkom turizmu u ekološkom rezervatu sa mogućnošću kampovanja iz dana u dan. Cerro Santa Ana se nalazi se severoistočno od grada, pored naselja Las Penjas i nekoliko metara od Malekon. To je mesto gde je Gvajakil nastao. Živopisno mesto i vrlo zanimljivo za posetu jer morate da se popnete na 456 stepenica, sve dok ne dođete do njegovog vrha, odakle se vidi sever Gvajakila. Brdo je puno kafića, barova, zanatskih radnji.

Park Seminario se nalazi se u Rocafuerte delu u samom centru grada. U ovom parku možete videti spomenik Simonu Bolivaru, kao i veliki izbor zelenih iguana. Park Seminario se na severu graniči sa ulicom Klemente Balen i Milan, na jugu sa ulicom 10 de Agosto, na istoku sa ulicom Čile i na zapadu sa ulicom Čimborazo, koja je regenerisana za specifičnu upotrebu pešaka, jer povezuje park sa katedralom u Gvajakilu. Plaza de Santo Domingo se nalazi se ispred crkve koja joj daje ime, gde se ulica Rokafuerte nalazi pored platoa između brda Santa Ana i Karmen.

Metropolitanska katedrala Gvajakila se nalazi se u srcu Gvajakila, izgrađena je oko 1547. godine, ima prelepe kule u polugotičkom stilu, bila je matična crkva sredinom šesnaestog veka. Prvobitno je katedrala građena od drveta, 1590. godine zgrada je bila na brdu Santa Ana, pored kuće Kabildo i Plaza de Armas, zatim je hram uništen u strašnom požaru 1692. godine. Samanes Park se nalazi se severno od grada, tačno u sektoru Samanes. To je treći po veličini park u Latinskoj Americi, jer se prostire od reke Gvajas do Via a Daule sa oko 851 hektara. Reč je o rekreativnom parku koji ima veliki broj fudbalskih, teniskih, košarkaških i rukometnih terena; takođe ima lagunu i koncertni prostor sa kapacitetom od 10.000 ljudi.

U ovom parku je izgrađen stadion koji je dobio ime u čast preminulog fudbalera Kristijana Beniteza Betankura, kapaciteta 8.000 ljudi. Na ovom stadionu kod kuće igra fudbalski klub Gvajakil iz Serije A ekvadorskog fudbala. Ako ste ljubitelj ekstremnih sportova u blizini Gvajakila postoje mali gradovi okruženi sa dosta prirode koji su idealni za bavljenje ekstremnim sportovima i aktivnostima na otvorenom. Kanjoning koji se sastoji od spuštanja kroz kanjone ili vodopade jedan je od najčešće praktikovanih od strane turista koji stignu u Gvajakil i koji traže neku avanturu u blizini, takođe barsiving i tubing koji se sastoji od jedrenja kroz reke brzih voda je još jedan avanturistički sport na otvorenom široko praktikovana.

Hilton Colon Guayaquil se nalazi u blizini međunarodnog aerodroma Hose Hoakin de Olmedo, koji vas povezuje sa ostrvima Galapagos. Za samo 10 minuta vožnje, možete posetiti čuveni Malekon 2000, gradsko šetalište uz obalu sa brojnim prodavnicama, baštama i istorijskim spomenicima. Hilton Colon Guayaquil hotel ima otvoreni bazen sa barom i spa centar sa saunom, parnim kupatilom i sobama za tretmane.

Želeo bih da se posebno zahvalim osoblju Hilton Colon Guayaquil na toploj dobrodošlici i što su me ugostili u svom hotelu. Boravak u njihovom hotelu je bio izuzetan, neponovljivo iskustvo koje ću pamtiti!

U narednom postu pisaću vam o Hotelu del Parque, koji je predstavnik klasičnog ekvadorskog luksuza koji se nalazi u osvežavajućem prirodnom okruženju. Ovaj izuzetni boutique hotel vam omogućava da se opustite u prirodi, koji biste trebali razmotriti, ako se odlučite da posetite Gvajakil, najšareniji biser Pacifika. Dragi moji pustolovi, došli smo do kraja ovog petog specijalnog putopisa u seriji putopisa o Ekvadoru gde smo imali prilike da uživamo u lepoti ove neobične zemlje u Južnoj Americi. Današnji putopis ne bi bio moguć bez nesebične pomoći PRO ECUADOR, Royaltour DMC turistička agenciji, Hilton Colon Guayaquil u saradnji sa lokalnim partnerima koji su omogućili da osetim duh i lepotu lokalne kulture i lepote svakodnevnog života u Gvajakilu. Naravno kao i uvek potrudio sam se da vam prenesem svoje utiske o ovom neobičnom iskustvu iz Ekvadora.

Čovek je bogat u duši ako je uspeo da istraži svet i meni je drago da uvek uspem da pronađem partnere mojih projekata koji mi pomažu da otkrijem nove i neobične destinacije na jedan sasvim drugačiji način.

Čast mi je da imam priliku da sarađujem sa brojim kompanijama i privrednicima u sektoru turizma i želeo bih još jednom da se zahvalim PRO ECUADOR i Royaltour DMC turistička agenciji na ovoj neverovatnoj avanturi i što su mi omogućili da na jedan sasvim drugačiji način osetim lepote ove neobične ekvadorske kulture i osetim lepote svakodnevnog života u Gvajakilu.

Kako se vama dopala ova moja priča o Ekvadoru i predstavljanje Gvajakila bisera Pacifika krasi jug ove neobične zemlje u Južnoj Americi? Da li ste imali priliku do sada da posetite Ekvador?

Ako imate neko pitanje, komentar, sugestiju ili poruku za mene možete mi napisati dole u komentarima. Naravno, kao i uvek možete me kontaktirati putem maila ili društvenih mreža, sve adrese možete pronaći na stranici KONTAKT. Vidimo se na istom mestu za par dana, sa nekom novom pričom!

U narednim pričama iz Ekvadora otkrićemo neke druge zanimljive znamenitosti koje biste trebali posetiti ako vas put navede u ovu daleku zemlju!

Blogerski pozdrav iz Gvajakila,

Mr.M

Ovaj post je sponzorisan od strane PRO ECUADOR, Royaltour DMC turističke agencije, Hilton Colon Guayaquil hotel kao i drugih lokalnih partnera. Ovaj post predstavlja moju ličnu i iskrenu recenziju doživljaja destinacije.